برای من ازمرگ گفتن و نوشتن لذتی عمیق در پی دارد که میراث اجداد بیچاره ام است . شاید تنها چیزی را که لمس می کنم هر روز و هر شب همین غم است.
چرا باید بیش از این طعم تلخ این زندگی سگی را تحمل کنم .
امروز برای تو نوشتم . دیروز هم . فردا را نمی دانم . شاید فردا بیایی
خدا را چه می دانی شاید فردا روزی سفید باشد چون روزهای رویایی پیش از تولدم.
خدایا از سر تقصیرات من بگذر که بی شک همین زندگی است بزرگترین تقصیرم.
زندگی موهبتی است و غم تلنگری برای عزیز شمردن آن!!