شعر یادبود زلزله هائیتی

اندوه بهتر از خنده است

از آنرو که با غم  رشد خواهیم کرد

فیض بر هرآنکس باد که اندوهگین است

تا روزی که از غصه رهایی یابد

بعد از مرگ روح به پرواز درخواهد آمد

که می داند شاید از ستاره ای به ستاره دگر

تا برسد به مقصد ابدی اش

تا بیابد در نیمه باز بهشت

خدا ما را بر اشک ریختن توانا ساخت

اندوه، آموختمان که بهراسیم

از روزهایی که خودخواه و بیرحم اند

بترسیم از شیرینی و کوتاهی عمر

گذر عمر اشک را می شوید

از هر گونه ای که اسیر اندوه است

و قلب هایی که هزاران بار گریسته اند

فردا برکت خواهند یافت

اشک ها، قطرات باران روح اند

هر آنکس که می میرد قطره ای خواهد داشت

اشک ها، واژه های خاموش اندوه اند

وقتی از چشم ها آزادانه فرو می غلطند

کوچکترین ایه انجیل جیست

" و مسیح گریست "

پس اگر اشک را در چشمانت به بند کشیده ای

جاریشان ساز

هر آندم که دردهایت فراتر از پذیرش توست

اشک دوست داشتنی تر از لبخند است

هرآنگاه که برای دوستانت می گریی

اشک ها با جاری شدن به دنبال آسودگی از غصه اند

وقتی از اندوه رهایی می یابی

اشک، هدیه ی کوچک عاشقانه ای ست

در لحظه ای که وقت گقتن خداحافظی می رسد

گرچه چشم ها کبود و خیس اند

با نومیدی و صبر خشک خواهند شد

برگردان: کسرا آرام

منبع